ΚΛΕΑΝΘΗΣ

Ασσό Τρωάδας, 331-250 π.Χ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ

Αντιγράψτε και επικολλήστε τον ακόλουθο κώδικα:

Στωικός φιλόσοφος και διάδοχος του Ζήνωνος στη σχολαρχεία της Στοάς. Καταγόταν από την Άσσο της Τρωάδος. Κατά την παράδοση, υπήρξε πυγμάχος, και όταν έφθασε στην Αθήνα, όλη του η περιουσία ήταν 4 δραχμές. Επιδόθηκε με ζήλο στις φιλοσοφικές σπουδές. Για να κατορθώσει ν' ακούει τα μαθήματα του Ζήνωνος, αντλούσε νερό και πότισε τους κήπους όλη τη νύκτα. Για το λόγο αυτό τον έλεγαν περιπαικτικά «φρεάντλη» για να εξασφαλίσει το ψωμί του άλεθε το σιτάρι στον πέτρινο χειρόμυλο ενός φούρνου. Ήταν εξαιρετικά ρωμαλέος, και ζούσε με αυστηρότατη λιτότητα, όπως και ο δάσκαλός του Ζήνων.

Αν και ξενοφερμένος και άγνωστης καταγωγής, κέρδισε το σεβασμό και την εκτίμηση των Αθηναίων με την αρετή του και τον ασκητισμό του. Ιδιαίτερα τον εκτιμούσε ο Ζήνων, που τον θεωρούσε σαν τον πιο πιστό και ενάρετο μαθητή του. Σε όσους τον πείραζαν και αυτό γινόταν συχνά, απαντούσε με ψυχραιμία, ετοιμότητα, καλοσύνη και χάρη. Λέγεται, ότι οι συμμαθητές του τον αποκαλούσαν «όνον». «Ναι, απαντούσε, γι' αυτό ίσως είμαι ο μόνος που μπορώ να σηκώνω το φορτίο του Ζήνωνος». Δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια μαθήτευσε στη Στωική σχολή, και όταν ο αρχηγός της πέθανε, κρίθηκε ως ο μόνος άξιος να διαδεχθεί το Ζήνωνα στη σχολαρχεία, θέση που διατήρησε μέχρι το θάνατό του. Η διδασκαλία του δεν ήταν τόσο επαγωγός, γιατί ενώ ήταν δεινός στο γραπτό λόγο, στον προφορικό κάπως υστερούσε.

Η μνήμη του διατηρήθηκε τόσο σεβαστή, ώστε οι Ρωμαίοι, μετά το θάνατό του, έστησαν τον ανδριάντα του Κλεάνθη στη γενέτειρά του Άσσο. Ο θαυμάσιος ύμνος του προς τον Δία, που διασώθηκε ολόκληρος, καθώς και αποσπάσματα από διάφορα φιλοσοφικά του ποιήματα, δείχνουν πως δεν του έλειπαν τα ποιητικά χαρίσματα. Είχε επίσης ζωηρή επίδοση στη μουσική. Πέθανε σε βαθύτατο γήρας, σε ηλικία 99 ετών.

ΚΛΕΑΝΘΗΣ

Αποφθέγματα