ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ Ο ΚΕΙΟΣ

Διάσημος λυρικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδος, που τελειοποίησε το επίγραμμα και το ελεγείο. Ήταν υιός του Λεωπρέπους και γεννήθηκε στην Κω, στα 556 π.Χ. και πέθανε στα 468 στις Συρακούσες. Από τη ζωή του λίγα είναι γνωστά, από διάφορες όμως παραδόσεις μαθαίνουμε ότι ο ποιητής διέπρεψε σε πολλά μέρη της Ελλάδος, ήτοι στην Αθήνα κοντά στον Ίππαρχο, στην Αυλή των Αλευαδών και Σκοπαδών, στη Θεσσαλία, και πάλι ύστερα στην Αθήνα την εποχή των Μηδικών οπότε και έγραψε τα περίφημα επιγράμματά του στους πεσόντας στο Μαραθώνα και στις Θερμοπύλες.

Τα τελευταία έτη της ζωής του τα πέρασε σχεδόν όλα στην Αυλή του Ιέρωνα των Συρακουσών, μαζί με τον ανηψιό του Βακχυλίδη. Τον Σιμωνίδη τον έψεξαν διότι πουλούσε τα ποιήματά του στους αθλητές και στους ισχυρούς αντί χρυσίου και τιμών. Αυτό όμως το ότι κατέστησε επάγγελμα την ποίηση, δεν ελαττώνει καθόλου την αξία του σαν λυρικού ποιητή εφάμιλλου του Πινδάρου. Τα ποιήματα του Σιμωνίδη αποτελούνται από ελεγείες, ύμνους επινικίων, διθυράμβους, παρθένια και ιδίως επιγράμματα και θρήνους, για τα οποία κυρίως έγινε γνωστός και θαυμάστηκε. Δυστυχώς λίγα αποσπάσματα έχουν διασωθεί, που ο νεώτερος κόσμος (ιδίως οι Γερμανοί) παρουσίασαν κατά τον δέκατο ένατο αιώνα σε ωραιότατες εκδόσεις. Στον Σιμωνίδη αποδίδεται η προσθήκη όγδοης χορδής στη λύρα και η εφεύρεση της μνημονικής τέχνης.