ΣΑΠΦΩ

Μεγίστη Ελληνίδα ποιήτρια, η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που έγραψε ποιήματα. Γεννήθηκε στη Λέσβο, κατ' άλλους στην Ερεσσό και είχε πατέρα τον Σκάμανδρο. Ονομάσθηκε Δεκάτη Μούσα. Εξορίστηκε από τον Πιττακό, για λόγους πολιτικούς, στις Συρακούσες, όπου την περιέβαλαν με τιμές. Κατέστησε το σπίτι της Επιμορφωτήριο για τις νέες και τις γυναίκες, οι οποίες, λόγω των κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων ήταν καταδικασμένες στην αμάθεια. Λόγω της επιρροής της στις νεαρές της φίλες και μαθήτριες, στις οποίες εδίδασκε μελωδία, χορό, ποίηση, τρόπους, εκτιμήθηκε και αγαπήθηκε με αληθινή αφοσίωση απ' αυτές, ίσως και με ερωτικά συναισθήματα, γεγονός που παρερμηνεύθηκε και κατακρίθηκε από πολλούς μισογύνες και εχθρούς της γυναικείας πνευματικής ανάπτυξης και χειραφέτησης.

Η ποιήτρια κατηγορήθηκε ακόμα και για άσεμνη και προκάλεσε τα σκώμματα των κωμικών της εποχής. Δυστυχώς ο ζήλος των πρώτων χριστιανικών χρόνων, που στράφηκε με μανία εναντίον του πολυθεϊστικού πολιτισμού, κατέστρεψε με ιδιαίτερη εκδίκηση τα γραπτά της Σαπφώς, ώστε σήμερα να μην υπάρχουν απ΄ αυτά παρά συντρίμματα. Η Σαπφώ αν κατηγορήθηκε, άλλο τόσο εκτιμήθηκε και θαυμάστηκε για την ηθική της προσωπικότητα. Ο Πλάτων την ονόμασε «Δέκατη Μούσα», ο Ιουλιανός και οΑντίπατρος «θηλυκόν Όμηρο» και «τιμή Λεσβίων γυναικών», και ο Στράβων «θαυμαστόν τέρας». Αργότερα οι Πυθαγόρειοι την ελάτρευσαν, η πατρίδα της σκάλισε τη μορφή της σε νομίσματα και η Πέργαμος και οι Συρακούσες έστησαν το άγαλμα της ποιήτριας στις πόλεις τους.