ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ Ο ΑΒΔΗΡΙΤΗΣ

Γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης, και εκπαιδεύτηκε από τον Διογένη τον Σμυρναίο, ο οποίος με τη σειρά του είχε διδαχθεί από τον Μητρόδωρο τον Χίο, που σαν αξίωμα είχε πως δεν γνώριζε τίποτα, ούτε καν πως δεν γνωρίζει τίποτα.

Κατά την περίοδο της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία, ο Ανάξαρχος υπήρξε φίλος του Αλεξάνδρου ο οποίος τον είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Ο Ανάξαρχος πρέσβευε πως δεν υπήρχε κριτήριο της αλήθειας και πως τα όντα του κόσμου δεν ήσαν παρά ψεύτικες κι ονειρικές παραστάσεις που έχουν οι άνθρωποι στις ψυχές των. Ακολούθησε τη διδασκαλία του Δημόκριτου, ασπάστηκε το δόγμα ότι η «ευτυχία είναι το αγαθόν» και έταξε σαν σκοπό του «την ευδαιμονία, την απάθεια και τη γλυκειά περιπέτεια». Γι’ αυτό κατηγορήθηκε ως ευδαιμονικός.

Διασώζονται πολύ λίγα στοιχεία σχετικά με τη φιλοσοφία του, και θεωρείται πως αποτελεί συνδετικό κρίκο μεταξύ του ατομισμού του Δημόκριτου και τον πυρρωνικό σκεπτικισμό του Πύρρωνα.

Έγραψε ένα σύγγραμμα Περί βασιλείας από το οποίο σώθηκε μόνο απόσπασμα. Ασχολήθηκε και με την ερμηνεία των ομηρικών ποιημάτων.