ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ

Εμφάνιση Κώδικα

Έλληνας φιλόσοφος του β' μισού του 5ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος υπέθεσε, κατά πληροφορία του ιατροφιλοσόφου Γαληνού (2ος μ.Χ. αιώνας), την «ύπαρξη των ατόμων» και έγινε έτσι εισηγητής και δημιουργός της θεωρίας των ατόμων στην πρώτη φάση της εξέλιξής της, και επεκτάθηκε μετέπειτα από τον μαθητή του Λευκίππου Δημόκριτο ως τον Επίκουρο, τους Στωικούς φιλοσόφους και τον Λουκρήτιο. Ο Λεύκιππος γεννήθηκε στη Μίλητο, άκμασε στα 440/430 π.Χ. περίπου και υπήρξε μαθητής του Ζήνωνος του Ελεάτη.

Την αναγκαιότητα δεν συσχέτιζες ο Λεύκιππος με την κίνηση. Ο Λεύκιππος, όπως και ο Πλάτων, δέχεται την ύπαρξη σταθερής και αναλλοίωτης ενέργειας ως δράσης και αντίδρασης, γένεσης και φθοράς, από την οποία εκπηγάζει η κίνηση των ατόμων και των συνδυασμών (σχημάτων) τους (σφαιρών, στερεών, γωνιών, αγκιστροειδών εξογκώσεων).

Παράλληλα με τον ομοιόμορφο, ποιοτικά αδιαίρετο και χωρίς εσωτερική αλλαγή τρόπο ύπαρξης, έκρινε ότι η συνεχής οργανωμένη κίνηση αποτελεί φυσικό και πρωταρχικό χαρακτηριστικό των πραγμάτων που ερμηνεύει την εσωτερική τους δράση. Την κίνηση θεώρησε ως τρόπο ύπαρξης του «κενού».

Αποφθέγματα

1. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ
2. ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΓΕΜΑΤΟ ΣΩΜΑΤΑ
3. ΟΠΩΣ ΟΙ ΓΕΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ, ΟΙ ΕΛΑΤΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ