ΗΡΙΛΛΟΣ

Εμφάνιση Κώδικα

Στωικός φιλόσοφος από την Καρχηδόνα που έζησε κατά τα μέσα του 3ου π.Χ. αιώνα, μαθητής του Ζήνωνος του Κιτιέως και ιδρυτής φιλοσοφικής αίρεσης, της οποίας οι οπαδοί ονομάστηκαν Ηρίλλειοι. Η στωική διδασκαλία του Ζήνωνος δεχόταν ότι προορισμός των σοφών είναι η κτήση της επιστήμης, που αποτελεί το ύψιστο αγαθό. Ο Ήριλλος προσθέτει και δεύτερο σκοπό (υποτελίς), που θα μπορούσε να είναι προσιτός και στους μη σοφούς. Αυτός είναι τα εξωτερικά αγαθά της υλικής φύσης, τα οποία προσιδιάζουν όμως την έννοια του αγαθού. Ο Διογένης ο Λαέρτιος απαριθμεί δώδεκα έργα του στα οποία ο Ήριλλος αναιρεί τη διδασκαλία του Ζήνωνος. Και ο Κικέρων θεωρούσε την επιστήμη ως ύψιστο αγαθό, ενώ σχετικό και υποτελή σκοπό ως προς τον πρώτο πίστευε ότι συνιστούν τα υλικά αγαθά. Την κατάσταση μεταξύ αρετής και κακίας χαρακτήριζε ως αδιάφορη.

Αποφθέγματα

1. ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΗ, ΤΟ ΝΑ ΖΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ ΣΤΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟΝ