ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς και στρατηγικούς άνδρες της ελληνικής και παγκοσμίου ιστορίας. Σ' αυτόν οφειλόταν η ελευθερία των Ελλήνων, η ακμή κι η δόξα της Αθήνας στις αρχές του 5ου π.Χ. αι. Προετοίμασε το δρόμο του Περικλή κι έριξε το σπόρο για να φυτρώσει το μυρωδάτο λουλούδι του «Χρυσού Αιώνα». Τα παιδικά κι εφηβικά του χρόνια τα έζησε στο ψυχορράγημα της τυραννίας και στο λυκαυγές της δημοκρατίας. Από τότε η πολυπραγμοσύνη του κι οι πολιτικές του ανησυχίες δεν συμβάδιζαν με την ηλικία του.

Ένας από τους δασκάλους του του έλεγε: «Ουδέν έσει, παί, συ μικρόν αλλά μέγα πάντως αγαθόν ή κακόν». Κι ο πατέρας του, πάλι, για να τον αποτρέψει από το δρόμο της πολιτικής, που με ορμή κατευθυνόταν ο Θεμιστοκλής, του έδειχνε τις πεταμένες στην αμμουδιά τριήρεις λέγοντάς του ότι: «έτσι συμπεριφέρεται ο λαός και προς τους πολιτικούς του αρχηγούς, όταν δεν τους χρειάζεται πλέον». Ο Θεμιστοκλής, όμως, είχε χαράξει το δρόμο του. Το 493 π.Χ. γίνεται επώνυμος άρχοντας και πείθει τους Αθηναίους να κάνουν επίνειο τον Πειραιά με τα τρία φυσικά του λιμάνια κι όχι το Φάληρο. Το 490 παίρνει μέρος στη μάχη του Μαραθώνα.

Γνωρίζοντας ότι ο πόλεμος με τους Πέρσες δεν τελείωσε αλλά ότι τότε άρχιζε, προτείνει - και γίνεται δεκτό - το 487 ψήφισμα, με το οποίο τα κέρδη από τα αργυρωρυχεία του Λαυρίου δε θα τα μοίραζαν στο λαό αλλά θα τα διέθεταν για την κατασκευή 20 πολεμικών πλοίων (τριήρων) κάθε χρόνο. Έτσι, η δεύτερη σύγκρουση με τους Πέρσες, βρίσκει τους Αθηναίους με 200 τριήρεις. Το 484 εξοστράκισε τον - αντίθετον εις το ναυτικό του πρόγραμμα - Αριστείδη και απερίσπαστος κατέστρωσε τα σχέδια του πολέμου κατά των Περσών, που με ακρίβεια έβλεπε να προσεγγίζει. Παρέσυρε τους Πέρσες στα στενά της Σαλαμίνας και με τέχνασμα (έστειλε το δούλο του Σίκιννο στον Ξέρξη) τους ανάγκασε να ναυμαχήσουν και να καταστραφούν. Το 479, κατόπιν προτάσεώς του, άρχισε να κτίζεται γύρω από την Αθήνα τείχος, που πήρε και το όνομά του.

Ο Θεμιστοκλής εφθονήθη από τους Σπαρτιάτες αλλά και στην ίδια την Αθήνα θεωρήθηκε επικίνδυνος, αφού είχε γίνει πανίσχυρος. Το 472 εξορίστηκε. Αλλά και εξορισμένος κατηγορήθηκε από τους Σπαρτιάτες σαν συνεργάτης του προδότη Παυσανία. Τότε ο Θεμιστοκλής κατέφυγε στην Ασία και ζήτησε προστασία από τον Αρταξέρξη, το βασιλιά των Περσών, ο οποίος του παρεχώρησε μερικές πόλεις της Μ. Ασίας για να παίρνει τα εισοδήματά τους. Ο Θεμιστοκλής αυτοκτόνησε το 460, γιατί δεν θέλησε να οδηγήσει τους Πέρσες εναντίον της Ελλάδος, σαν ένας νέος Δημάρατος.